Bharatanatyam - klasyczny taniec świątynny
Ciało tworzy symetryczną mandalę, stopy wytupują rytm, dłonie opowiadają historie, a w duszy tancerki panuje uczucie zgodne z nastrojem muzyki i tematyką opowieści...   
Taniec Bharata Natyam wywodzi się z południa Indii, ze stanu Tamil Nadu.  Dawniej tańczony był w świątyniach przez kapłanki Devadasi, które swoim tańcem ochraniały bóstwo przed złymi mocami. Dzisiaj jest to wykwintna forma sceniczna tańczona zarówno w świątyniach, jak i w teatrach na całym świecie. Za panowania Królowej Wiktorii jego wykonywanie zostało zakazane. Oficjalnie ta forma ruchu powróciła na scenę w latach trzydziestych XX wieku. Każdy gest, a nawet spojrzenie to skodyfikowany język znaczeń. Tancerka wciela się w postać tańczącej bogini. Za pomocą gestów dłoni - mudr, oraz mimiki twarzy  opowiada historie, jej  oczy podkreślają każdy ruch, bose stopy wytupują skomplikowane rytmy, a całe ciało tworzy symetryczną mandalę.
Choreografie składają się z części czystego abstrakcyjnego tańca (nrytta) zbudowanego z szeregu adavu (symetrycznych układów ciała, podczas których bose stopy wytupują wyraźnie rytm, ściśle odpowiadający akcentom muzycznym) oraz z części narracyjnej - nryttya. W części lirycznej - tancerka za pomocą gestów rąk i dłoni (mudry) oraz mimiki twarzy (abhinaia) opowiada historie z mitologii indyjskiej. Całość tworzy wykwintną, dostojną, ale i dynamiczną kompozycję rządzącą się ścisłymi zasadami.
Kurs podstawowy Bharata Natyam to nauka mudr, mimiki, podstawowych adavu, podstaw muzyki karnatyckiej i jej powiązania z tańcem oraz krótka choreografia łącząca te elementy. Następnie cały system adavu (36 form), a potem rozbudowane choreografie z klasycznego repertuaru. Nacisk kładziony jest na dokładność wykonania ruchu, świadomość każdego gestu, poczucie równowagi i  balansu ciała, rozumienie rytmu.

źródło

Ostatnio edytowany przez Shini (2009-07-29 10:49:14)